പ്രതീകങ്ങള്‍

മഴയുടെ താളം നിലച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ...
എന്റെ ഒറ്റമുറി വീടിന്റെ ജാലകം
തുറന്നു തന്നെ കിടക്കുകയാണ്
പെയ്യുന്ന മരങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ
നീ നടന്നു വരുമെന്ന് ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചു
മഴയില്‍ കുതിര്‍ന്ന നിന്നെ തുവര്‍ത്താന്‍
സ്നേഹത്തിന്റെ പവിഴമല്ലികളും
ഉണക്കാന്‍ ചുട്ടു പഴുത്ത എന്റെ
കിനാവുകളും
വിശപ്പടക്കാന്‍ ചുംബനങ്ങളും
ഞാന്‍ കരുതിവെച്ചു
ഒരിക്കലും നീ വരില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും
നിന്റെ ഓര്‍മ്മയുടെ പേമാരിയില്‍
ഓരോ രാത്രിയിലും ഞാന്‍ നനഞ്ഞു വിറച്ചു
പുലരിയില്‍ നിരാശയുടെ കയ്പ്പും
പ്രത്യാശയുടെ മധുരവുമായീ
ഞാനെന്റെ ജീവിത തോണിയില്‍
വീണ്ടും യാത്ര തുടങ്ങും
അപ്പോള്‍ നീയെന്റെ സൂര്യനാവും
ഇത്തിരി ചൂടായി
ഒത്തിരി വെട്ടമായി
കൂടെ നടന്ന്‌ അവസാനം
നീയെന്നെ എരിച്ചു കളയുന്നു